هنگامی که سلطنت ملکه الیزابت دوم در سن 96 سالگی در دسامبر گذشته و بعد از هفت دهه به پایان رسید، پسرش، چارلز، بلافاصله به پادشاهی رسید اما بالاخره، چارلز سوم و همسرش امروز شنبه به طور رسمی در کلیسای وست مینستر تاج گذاری شد. او بعد از گذشت 900 سال از زمان ویلیام در سال 1066، چهلمین پادشاهی می‌باشد که در کلیسا تاجگذاری می‌کند. این یک مراسم در ظاهر مسیحی است و تا حد زیادی در 1000 سال گذشته تغییر نکرده است. در این مراسم پادشاه سوگند یاد می کند، “مسح، تبرک و تقدیس” می‌شود و تاج سنت ادوارد را که در سال 1661 برای شاه چارلز دوم ساخته شده بود، بر سرش قرار می‌دهد. اما همه چیز با مسیحیت پیش نمی‌رود و جزئیات یهودی نیز وجود دارد مانند خاخام اعظم افرایم میرویس که در مراسم صبح شنبه در کلیسای وست مینستر شرکت کرد، یک شرکت خیاطی یهودی که لباس‌های فرم را ارائه داده است و سه آهنگساز یهودی که موسیقی جدیدی به افتخار پادشاه نوشتند که تمام این موارد نشان دهنده ارتباط نزدیک و صمیمانه جامعه یهودیت با خاندان سلطنتی انگلستان می‌باشد.
یهودیان بریتانیا با ولیعهد پیوندهایی دارند که قدمت آن به سال‌های اولیه خانواده سلطنتی بر می‌گردد. در اینجا هفت نکته تاریخی وجود دارد که یهودیان را با خاندان سلطنتی مرتبط می‌کند.
1.چارلز در اسرائیل
در حالی که مادرش، الیزابت دوم، هرگز از اسرائیل دیدن نکرد (بازدیدهای پادشاه در خارج از کشور به توصیه دولت انجام می‌شود)، چارلز اولین دیدار رسمی خود را در سال 2020 از اسرائیل انجام داد. این رویداد در زمان زنده بودن ملکه اتفاق افتاد (بعد از هفت دهه سلطنت، وارث او بار سفرهای خارج از کشور را بر عهده گرفته بود.) این اولین سفر چارلز به اسرائیل نبود. او برای شرکت در مراسم تشییع جنازه اسحاق رابین و شیمون پرز دیدارهای خصوصی دیگری نیز داشت. با این حال، وارث جدید تاج و تخت، پسر ارشد چارلز، ویلیام، بود که ردپای سلطنتی را به سوی اسرائیل گشود. همچنین در سال 2018، ویلیام که اکنون عنوان شاهزاده ولز را دارد، برای اولین بار توسط یکی از اعضای خانواده سلطنتی به اسرائیل سفر کرد.
2.یهود ستایی
اولین سفر رسمی چارلز به اسرائیل برای شرکت در مجمع جهانی هولوکاست بود. چارلز از مخالفان دیرینه و سرسخت یهودی ستیزی بوده و در بزرگداشت و آموزش هولوکاست به عنوان حامی فعال روز یادبود هولوکاست نقش بسیار زیادی داشته است. (نقشی که او در سال 2016 از ملکه بر عهده گرفت) در ژانویه، چارلز اولین پیام خود را از زمان پادشاه شدن بعد از مرگ مادرش به مناسبت روز یادبود سالانه هولوکاست در بریتانیا صادر کرد. در این پیام از دیدارهای متعدد او با بازماندگان هولوکاست صحبت شده است.
3.پشتوانه خانوادگی
علاقه چارلز به هولوکاست شخصی است. در سال 1993، مادربزرگش، شاهزاده آلیس باتنبرگ، توسط یاد وشم لقب «عادل در میان ملل» را دریافت کرد. آلیس، مادر پدری چارلز، دوک ادینبورگ، یکی از اعضای خانواده سلطنتی یونان بود که در زمان اشغال شهر توسط نازی‌ها در طول جنگ جهانی دوم در آتن زندگی می‌کرد. آلیس متعاقباً راشل کوهن، بیوه هایماکی کوهن، عضو سابق پارلمان و متحد خانواده سلطنتی، و دو تن از فرزندانش را در اقامتگاه سلطنتی خود پناه داد.
4.روغن از سرزمین مقدس
روغن مسح که در مراسم تاج گذاری مورد استفاده قرار می‌گیرد ؛ روغن زیتونی است که از زیتون‌های برداشت شده از دو نخلستان در کوه زیتون درست شده است و در مراسمی در کلیسای مقبره مقدس اورشلیم در ماه مارس توسط اسقف اعظم اورشلیم، پاتریارک تئوفیلوس سوم، و اسقف اعظم انگلیکن در اورشلیم تقدیس شده است. البته رابطه بین یهودیان بریتانیا و سلطنت از نظر تاریخی همیشه آنقدر هماهنگ یا بدون حادثه نبوده است.
5. ارتباط با نازی‌ها
عموی بزرگ چارلز، ادوارد هشتم، در سال 1936 زمانی که دولت به او اجازه نداد با والیس سیمپسون آمریکایی که دو بار طلاق گرفته بود، ازدواج کند از سلطنت کناره گیری کرد. اما ادوارد، که به فرانسه نقل مکان کرد، با معشوقه خود ازدواج کرد و دوک ویندزور شد، همچنین مدت‌ها موضوع شایعات و گمانه‌زنی‌ها در مورد همدردی با نازی‌های ادعایی بوده است. در مستندی که سال گذشته از تلویزیون بریتانیا پخش شد، ادعا کرد که او اطلاعاتی را به نازی‌ها داده است که به سقوط فرانسه در سال 1940 کمک کرد و آلمان را تشویق کرد تا بریتانیا را بمباران کند.
6.کشت و کشتار در مراسم تاجگذاری
در مراسم تاجگذاری ریچارد اول در سال 1189، رهبران یهودی که تلاش می‌کردند برای پادشاه جدید هدایایی بیاورند مورد حمله قرار گرفتند.
7.اخراج سلطنتی و بازگشت جمهوری خواهان
از نظر قانونی،در قرون وسطی یهودیان در انگلستان به عنوان دارایی ولیعهد تلقی می‌شدند. مقامات سلطنتی آنها را به عنوان یک منبع پول نقد و با ارزش می‌دیدند و از آنها در برابر اوباش محافظت می‌کردند و همچنین آنها مالیات‌های خودسرانه را در صورت نیاز و زمانی که پادشاه به آنها نیاز داشت پرداخت می‌کردند. این رابطه در سال 1290 زمانی که پادشاه ادوارد اول فرمان اخراج یهودیان را امضا کرد به پایان رسید. از لحاظ مالی به دلیل مالیات استثمارگرانه، توانایی جامعه برای کمک به خزانه پادشاه در تنگنای پول به شدت تضعیف شده بود. بنابراین ادوارد دستور داد که همه یهودیان انگلستان – در مجموع حدود 3000 نفر – یا تغییر دین بدهند یا به خارج از کشور تبعید شوند. یهودیان تا دهه 1650 به انگلستان بازنگشتند، زمانی که الیور کرامول، رهبر پارلمان، در جریان معاشقه انگلستان با جمهوری خواهی، از آنها دعوت به اسکان مجدد کرد.
