هشدار سازمان ملل: جامعه فلسطینی مجبور به تخلیه عین سامیه شدند!
روز دوشنبه خانه‌های خانواده‌های فلسطینی که از طریق شغل چوپانی امرار معاش می‌کردند؛ در عین سامیه برای ایجاد فضای بیشتر برای شهرک‌نشینان تخلیه شده و به اشغال صهیونیست‌ها درآمد.
اعضای جامعه چوپانان فلسطینی در عین سامیه در منطقه رام الله در کرانه باختری، تخلیه خانه‌های خود را آغاز کردند.
ساکنان گفتند که به دلیل خشونت شهرک‌نشینان مجبور به ترک منازلشان هستند؛ این درحالیست که در روستای عین سامیه 178 نفر زندگی می‌کنند که 78 نفر آنها کودک هستند.
این اتحادیه در بیانیه‌ای نسبت به این اقدام به شدت ابراز نگرانی کرده و دولت رژیم صهیونیستی را به عقب‌نشینی از این اقدام و تصمیمات اتخاذ شده در ۱۷ می برای ساخت ۶۰۰ واحد مسکونی جدید در شهرک‌های موجود و جدید کرانه باختری دعوت کرد.
در این بیانیه آمده است: شهرک‌های غیر قانونی بر اساس قوانین بین المللی راهکار دو دولتی را در معرض نابودی قرار می‌دهد و این گونه اقدامات یکجانبه با تلاش‌های انجام شده برای آرام سازی شرایط در تعارض قرار دارد.
“ماندن یا رفتن؟“
ایوان هال، مسئول هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل، مدعی شد: «این خانواده‌ها به دلخواه خود را ترک نمی‌کنند ؛ مقامات اسرائیلی بارها خانه‌ها و ساختمان‌های دیگری را که مالک آنها هستند تخریب کرده‌اند و تهدید کرده‌اند که تنها مدرسه‌شان را تخریب خواهند کرد».
وی افزود: در عین حال به دلیل گسترش شهرک‌ها، چراگاه‌های موجود کاهش یافته است، هم کودکان و هم بزرگسالان خشونت‌های شهرک‌نشینی صهیونیست‌ها را تجربه کرده‌اند.
بر اساس قوانین بین المللی بشردوستانه سازمان ملل، دولت اسرائیل موظف است از حقوق بشر فلسطینیان مستقر در کرانه باختری حمایت کند.
بر اساس گزارش UNOCHA، چندین جامعه تحت شرایط مشابه آواره شده‌اند درحالی که ادعا می‌شود از سال گذشته کمتر از 200 نفر اخراج شده‌اند.
UNOCHA (دفتر سازمان ملل متحد برای هماهنگی امور بشردوستانه) به تخریب های مکرر، گسترش شهرک‌ها، از دست دادن دسترسی به مناطق چرا، خشونت شهرک نشینان و ایجاد نگرانی در مورد یک محیط اجباری اشاره کرده است؛ و افزود: “آژانس های بشردوستانه در حال حاضر در حال ارزیابی نیازهای جامعه هستند و به ارائه کمک به آنها ادامه خواهند داد.”
جبت الدیب، کرانه باختری اشغالی – عمر صلاح ده ساله روز یکشنبه نتوانست به مدرسه برود زیرا نیروهای اسرائیلی پس از صدور مجوز ساخت این ساختمان، آن را تخریب کردند.
قبل از ساعت 4 صبح، سربازان اسرائیلی با بولدوزر، کامیون و خودروهای ارتش در مدرسه ابتدایی در جوبت الدیب حضور داشتند. زمانی که عمر با لباس مدرسه رسید، مدرسه ای که می شناخت از بین رفته بود.
والدین و کودکان با صدای بولدوزرها از خواب بیدار شدند و به سمت مدرسه هجوم آوردند و دیوانه وار سعی کردند از تخریب جلوگیری کنند، برخی با پرتاب سنگ سعی کردند جلوی بولدوزرها را بگیرند.
عمر چند ساعت بعد که هنوز گیج بود گفت: «سربازان به روستا آمدند و با گلوله، گاز اشک آور و بمب صوتی به والدین و کودکان تیراندازی کردند.
50 نفر از اهالی روستا مجروح شدند و یکی از اعضای جامعه یک چشم خود را بر اثر گلوله پلاستیکی از دست داد. عمر بعداً آن روز صبح گفت: «همه ناراحتند». برادران و خواهرانم گریه می کردند.
عمر، بی تفاوت، به جایی که مدرسه اش در آنجا بود خیره شد. تنها انبوهی از خاک و گودال های آب لوله های شکسته آب باقی مانده بود. بچه‌ها بی‌هدف سرگردان بودند، در حالی که والدین با باند بسته‌شده روی زخم‌های گلوله لاستیکی با هم ملاقات کردند تا بفهمند چه باید بکنند.
لینک خبر: https://www.jpost.com/breaking-news/article-744294
