کتابخانه ملی اسرائیل میزبان طومارهای کابالا شد.
کتابخانه ملی اسرائیل اعلام کرد که 36 طومار به کتابخانه ملحق شده است. این طومارهای کابالا در ابعاد مختلف قرار دارند که بلندترین آنها یازده متر است. این مجموعه متعلق به خاندان گروس بوده است که مربوط به سالهای 1660 تا 1920 می‌شوند. این طومارها که به قیمت بسیار گزافی از ویلیام گروس، مالک این مجموعه خریداری شده است، تعداد ایلانوت‌های (طومارهای کابالا) موجود در کتابخانه ملی را به شصت و یکی رسانده و با این همه ریاست کتابخانه ملی “شائی نیتزان” اذعان داشت که:”همچنان ایلانوت‌های دیگری در کردستان،یمن،مراکش،عراق و اروپا وجود دارد که امید داریم به زودی به دستمان برسد.”
نکته مهم و قابل توجه درخصوص این طومارها این است که آنها حاوی آموزه‌های کابالایی قرن دوازدهم اند و این برای محققان حوزه کابالا و میکوبال‌های یهودی(پیروان کابالا) بسیار ارزشمند است که بتوانند تکه‌های گمشده از پازل خود را تنظیم کنند.
دکتر حییم مئیر نریا مدیر بخش آثار یهودی “حییم و هانا سلیمان” واقع در کتابخانه ملی در مصاحبه با THE JEWISH CHRONICLE بیان نمود که وجود این ایلانوت‌ها به محققین ما کمک می‌کند تا عمق ارتباط معنوی را که کابالا برای انسان یهودی تعریف می‌کند، کشف کنند.
کابالا در واقع همان عرفان یهودی ست که معتقد است انسان از خداوند جدا نبوده و بخشی از روح خداوندی در کالبد انسان مادی قرار دارد. این عرفان برخلاف بسیاری از عرفان‌های دیگر سالک را به عزلت و گوشه‌نشینی تشویق نمی‌کند از همین روی میکوبال‌ها در مجامع حضور دارند و با تشکیل حلقه‌هایی به تلمذ و تحصیل متون کابالا و زوهر(کتاب تفسیری کابالا) می‌پردازند. کابالا در تلاش است تا ارتباط انسان و خدا را یک ارتباط طولی نشان دهد و همه چیز را منعکس کننده خدا بیان کند، به طور مثال “موسی کوردُوِر” یکی از عرفای معروف در احوالات خود می‌نویسد:”همه چیز پرتوی از نور الهی ست. چیزی وجود ندارد که او در آن نباشد. او وجود دارد در هرچیزی که موجودیتی دارد…”
کابالا به سه بخش اصلی تقسیم می‌شود:
1- کابالای تحقیقی: کلیه کابالیست‌ها در این بخش به دنبال کشف وقایع پنهان جهان هستی هستند و از سه طریق؛ مطالعه تفاسیر تورات، بهره‌گیری از تورات شفاهی و بعضا تجارب وحی گونه مانند مکاشفه بدنبال مراد خود خواهند بود. در این بخش ارتباطات اندکی هم با جهان متافیزیک برقرار می‌شود که چون اساس رویکرد عقلانیت این جهانی ست ارتباطات سطح گسترده‌ای پیدا نمی‌کند.
2- کابالای تجربی: در این لایه از عرفان، کابالیست در تلاش است تا با انجام اعمال دینی بی واسطه با خالق ارتباط بگیرد. آنچه که این نوع رهبانیت را با رهبانیت مسیحی ممتاز می‌کند، تاکید علمای دین یهود بر عدم تعطیلی زندگی، پرهیز از ازدواج نکردم و عزلت نشینی است فلذا کابالیست‌های تجربه‌گرا علاوه بر انجام امور دنیوی و فاصله نگرفتن از جامعه، برنامه منظم دینی دارند که آنان را به سرمنزل مقصود برساند.
3- کابالای عملی: این لایه از کابالا همان بخش است که مورد انتقاد شدید تحلیل‌گران اجتماعی و نیز دین‌شناسان قرار گرفته است. در واقع کابالای عملی، به دنبال کسب مقام “هم‌خالقی” با خداوند است و با احضار فرشتگان، جنیان و شیاطین به دنبال کنترل جهان مادی و حتی فراتر از آن، آسمانها و جهان متافیزیک است. این بخش از کابالا از پس قرائت “صمیمیت با خدا” شکل گرفته است و کابالیست به چرخه‌ای وارد می‌شود که به شکل افراطی مرزهای صمیمیت را در هم می‌شکند و نهایتا تصور یگانگی با خدا به مفهوم هم‌خالقی که از منظر الهیات‌دانها شرک است، تغییر می‌یابد.
ایلانوت و یا طومارهای کابالا که به توضیح این عرفان می‌پردازند براساس نموداری به وجود آمده‌اند که در میان یهودیان به “درخت زندگی” معروف شده است. این درخت بین ده تا یازده شاخه دارد و بیست و دوتا خطوط که با شاخه‌ها تلاقی پیدا می‌کند و گره ایجاد می‌کند. این شاخه‌ها هر کدام معرف یکی از کهن‌الگوهایی ست که در بستر فرهنگی-دینی یهودیت دارای معانی خاص است و خطوط موجود هم ارزش‌های انسانی و اخلاقی و شیوه تعامل را نشان می‌دهد.
