درگیری در ارتفاعات جولان علیه طرح بن‌گویر شدت گرفت.
به نقل از خبرگزاری هاآرتس:
درگیری‌های جامعه دروزی که از سه‌شنبه تا کنون علیه نتانیاهو و وزیر امنیت ملی او به وجود آمده است، از سال 2019 شروع شده است. زمانی که برای نخستین‌بار مساله ساخت توربین‌های بادی در مزارع دروزی‌ها مطرح شد. در آن زمان برخی از مالکان مزارع با این طرح موافقت کردند تا با اجاره دادن زمینشان به دولت وضعیت معیشتی خود را بهبود ببخشند، اما عده‌ای بسیار از زمین‌داران با این طرح مخالفت جدی خود را نشان داند.
علت مخالفت قاطبه جامعه دروزی این است که آنها دارای مزارع سیب و گیلاس هستند و می‌دانند با ایجاد این توربین‌های بادی به محصولات کشاورزی‌شان آسیب قابل توجهی وارد می‌شود و نیز ساخت این توربین‌ها جذابیت توریستی این باغ‌ها را هم از بین خواهد برد.
درگیری و خشونتی که در ارتفاعات جولان بر سر طرح بن‌گویر درخصوص ساخت توربین‌های بادی و توسعه شهرک‌سازی یهودی میان نیروهای پلیس که با دستور شلیک مستقیم، به منطقه اعزام شده بودند و مردم غیر مسلح دروزی که تنها با شعار و سنگ پراکنی قصد دور کردن نیروهای دولتی را از جولان داشتند، رخ داد تنها نشان از یک مخالفت با طرح دولتی نبود، به ویژه این جامعه که در میان دیگر اقلیت‌های اسرائیل روحیه آرام‌تری دارند و در جریان اعتراضات اخیر اسرائیل نقشی را ایفا نکردند. این خشونت تنها می‌تواند ریشه در اشغال این منطقه داشته باشد. اشغال این منطقه استراتژیک سوریه در سال 1967 توسط ارتش اسرائیل علی‌رغم اینکه از سوی مجامع بین‌المللی شناخته نشد اما روند اسرائیلی سازی کردن آن شروع شد و ممانعت خارجی آن تنها توسط نهادهای مقاومت صورت گرفت. ساکنان سوری این منطقه که بیشتر دروزی هستند، همچنان خود را سوری می‌دانند که تحت اشغال اسرائیل درآمده‌اند اما اسرائیل با ساخت تقریبا 30 شهرک یهودی پروژه اسرائیلی کردن این منطقه را با سیاست تقابل ملت علیه دولت پیش برده است و با اعطای کارت شهروندی به متقاضیان سعی در تسلط بیشتر خود بر این منطقه دارد. تغییر ادبیات ایالات متحده در سال 2019 درخصوص به رسمیت شناختن این منطقه برای اسرائیل خود عامل اساسی برای شروع تنش‌های مجدد میان ساکنین این منطقه و اسرائیل شد. در واقع آنچه که در هفته اخیر جامعه دروزی جولان را به صف‌آرایی جدی علیه دولت فعلی اسرائیل کشانده است و موجب انتشار بیانیه تندی از سوی رهبر معنوی این اقلیت “شیخ موافق طریف” شده است، نزاع بر سر هویت است و بغضی سرکوب شده از سوی دولت اسرائیل است. تهدید نتانیاهو از سوی شیخ طریف در بیانیه‌اش مبنی بر عقب‌نشینی از طرح‌های توسعه‌طلبانه صهیونیستی، خود بیانگر پایان تاب‌آوری روحی این اقلیت در برابر تجاوزات رژیم در جولان است. با این همه، گرچه جولان مانند کرانه باختری نیست اما عبور از خطوط قرمز دروزی‌ها به راحتی می‌تواند این منطقه را هم مانند اراضی 1948 به یک بحران همیشه قرمز برای اسرائیل تبدیل کند.
