وزیر امور خارجه قطر گفت: کشورش با رژیم جعلی اسرائیل جنگ ندارد، اما به هر حال اسرائیلیها اشغالگرند و سرزمین فلسطین را تحت اشغال خود دارند.
نخستوزیر قطر، محمد بن عبدالرحمن آل ثانی، روز جمعه، در جلسهای که در اندیشکده بینالمللی پژوهشهای راهبردی سنگاپور برگزار شد، درباره روابط کشورش با رژیم صهیونیستی و عادیسازی روابط عربستان و رژیم صهونیستی مواضع کشورش را روشن کرد.
آل ثانی نسبت به مواضع قطر با رژیم صهیونیستی اظهار داشت که کشورش با اسرائیل در جنگ ندارد اما این رژیم اشغالگر است و فلسطین را تحت اشغال دارد.
وی درباره مذاکرات رژیم صهیونیستی با عربستان گفت که هیچ خبر رسمی از این مذاکرات در دست نیست. همچنین افزود:«کشمکش میان اسرائیل و منطقه به موضوع فلسطین مربوط میشود و نقطه عطف جامعه عرب ابتکار عمل عربستان سعودی در 2002 است و قطر نیز به آن پایبند است. این ابتکار عمل بهترین راه برای دستیابی به صلح است.»
پیشنهاد صلح 2002 چیست؟
ابتکار صلح 2002 تصریح میکند که در صورت عقبنشینی رژیم غاصب صهیونیستی از یهودیه و سامره، 22 کشور عربی نیز روابط خود با رژیم اشغالگر را به حالت عادی برمیگردانند. رژیم صهیونیستی تا کنون این پیشنهاد عربستان را نپذیرفته است.
آل ثانی بر مداومتش جهت ثبات در منطقه تاکید کرد و قطر را کشوری کوچک در همسایگی متلاطم برشمرد.
روابط قطر و رژیم صهیونیستی
هیچ گونه روابط دیپلماتیکی میان قطر و رژیم صهیونیستی وجود ندارد، اما سالهای اخیر، قطر به بهانه کمک به غزه تعامل مستمری با رژیم داشته است. همچنین در این سالها صدها میلیون دلار برای پرداخت هزینه برق در نوار غزه، ساخت جادهها و بیمارستانهای جدید، کمک به حماس برای تامین حقوق کارمندان دولتی خود و کمک هزینه ماهانه به خانوادههای فقیر پرداخت کرده است.
در جامجهانی سال گذشته به میزبانی قطر، دو طرف برای حضور ساکنان اراضی اشغالی در جام جهانی فوتبال با یکدیگر همکاریهایی داشتند، از جمله در صدور مجوز برای پروازهای مستقیم از فرودگاه بنگورین تا پایتخت قطر. علیرغم این تعاملات، وزیر خارجه این کشور سال گذشته چشم انداز عادیسازی روابط با رژیم صهیونیستی را رد کرد.
او در مصاحبه با اکسیوس گفت: زمانیکه ما دورنمایی از صلح اسرائیل با اعراب فلسطینی را در نظر داشتیم، روابطمان را با اسرائیل حفظ کرده بودیم اما پساز جنگ 2008 تا 2009 غزه امیدمان را از دست دادیم.
وی افزود که این کشور برای کمک به مردم فلسطین به روابط کاری خود ادامه میدهد، اما تصور پیوستن به توافقنامه ابراهیم در فقدان تعهد واقعی به راه حل میان دو دولت دشوار است.