پس از عملیات طوفان الاقصی صنعت کشاورزی اسرائیل با بحران مواجه شد.
نزدیک به 150000 تن از محصولات رژیم صهیونیستی معادل با 670 میلیون شکل و 185 میلیون دلار در طول شش ماه اول جنگ با غزه از بین رفته است.
بر اساس گزارشی که توسط سازمان‌های food rescue، Leket و BDO با همکاری وزارتخانه حفاظت از بهداشت و محیط زیست منتشر شده است، ضایعات مواد غذایی و کشاورزی پس از آغاز جنگ دو برابر شده است.
با گذشت بیش از 9 ماه از عملیات طوفان‌الاقصی، بهره‌وری فعلی از زراعت تنها 70 درصد از انتفاع رژیم صهیونیستی در سال گذشته به شمار می‌آید. علت این کاهش بهره‌وری عدم دسترسی به مناطق کشاورزی و کاهش نیروی کار است.
حدود 30 درصد از زمین‌های کشاورزی اسرائیل در نزدیکی مرز غزه یا لبنان قرار دارد. به همین علت پس از 7 اکتبر، رژیم صهیونیستی دسترسی به بسیاری از مناطق را محدود کرد.
گیدی کروش، مدیر عامل Leket اعلام کرد که جنگ منجر به کاهش 40 درصدی کارگران کشاورزی شد. پیش از 7 اکتبر، بسیاری از کارگران کشاورزی اسرائیل کارگران مهاجر تایلند یا فلسطینی‌های کرانه باختری بودند. پس از این حملات، اکثر کارگران تایلندی، فلسطین اشغالی را ترک کردند و همچنین اسرائیل اجازه کار به فلسطینیان بدون تابعیت اسرائیل را متوقف کرد.
کروش افزود: با وجود اینکه کارگران تایلندی بازگشته‌اند اما همچنان روزانه حدود 20 تا 30 هزار کارگر کمبود داریم که این معضل برداشت کمتر محصولات و عرضه با قیمت‌های بالاتری را به دنبال دارد.
در این گزارش آمده است که قیمت سبزیجات از زمان شروع جنگ 18 درصد و قیمت مواد غذایی به طور کلی 12 درصد افزایش یافته است. افزایش قیمت میوه‌ها و سبزیجات باعث شده است تا بسیاری از اعضای جامعه آسیب‌پذیر غذاهای فرآوری شده را جایگزین کرده که منجر به ثبت هزینه اضافی مراقبت‌های بهداشتی به مبلغ 210 میلیون شکل (56 میلیون دلار) شده است.
چن هرتزوگ، اقتصاددان ارشد BDO گفت که بحران کشاورزی نیاز به امنیت غذایی اسرائیل را آشکار می‌کند، او در ادامه کشاورزی را برای تاب آوری کشور حیاتی توصیف کرد.
هرتزوگ گفت، در شش ماه اول جنگ، اسرائیل 170000 تن محصول تازه وارد کرد که تقریباً دو برابر مقداری است که در مدتی مشابه در سال قبل وارد کرده بود. با این حال، توانایی واردات مواد غذایی به روابط اسرائیل با سایر کشورها بستگی دارد. این موضوع در ماه می زمانی که ترکیه صادرات خود را به اسرائیل متوقف کرد، مشخص شد.
دکتر لیرون آمدور، اقتصاددان کشاورزی خاطر نشان کرد که اتکا به سایر کشورها برای واردات همیشه مخاطره آمیز است. او گفت: به‌عنوان مثال، اگر در اوکراین جنگی رخ دهد، ممکن است در واردات گندم با چالش‌هایی مواجه شویم. به‌طور مشابه، تغییرات آب و هوایی در اتیوپی توانایی ما برای واردات کنجد پیچیده می‌کند. در زنجیره ذخیره‌سازی نیز با آسیب پذیری‌هایی مواجه هستیم. اگر بندری در اوکراین آسیب ببیند، شرکت‌های کشتیرانی از پهلوگیری در اسرائیل خودداری کنند یا دریای سرخ به دلیل تهدیدات منطقه‌ای بسته شود، عرضه مواد غذایی ما به شدت تحت تأثیر قرار گیرد.
سازمان کشاورزی داوطلبانه نیز امنیت غذایی را به عنوان یک هدف مهم می‌بیند که دولت رژیم صهیونیستی آن را در اولویت قرار نداده است. از زمان شروع جنگ، این سازمان بیش از 100000 داوطلب را برای کمک به مزارع اسرائیل بسیج کرده است. اون ریفمن، بناینگذار این سازمان تصریح کرد که داوطلبان سازمان وی در پر کردن خلا نیروی کار بسیار موثز بودند.
او نسبت به آینده کشاورزی اسرائیل ابراز نگرانی کرد و گفت: ما با کمبود نیروی کار و عدم علاقه نسل جوان برای پیوستن به این بخش روبه‌رو هستیم، بنابراین یک مشکل کلی و درازمدت در پیش داریم و به تربیت کافی کشاورزان نیاز داریم.
وی خاطر نشان کرد که اسرائیل دیگر به‌طور قابل توجهی در آموزش کشاورزی در مدارس سرمایه گذاری نمی‌کند و دیگر سربازان تیپ نهال را برای کمک به کشاورزان نمی‌فرستد. او گفت که کشاورزان جدید نیز برای دریافت گواهینامه‌های مورد نیاز خود تقلا می‌کنند.
ریفمن گفت: پیشبرد آموزش کشاورزی از طریق راهبردهای مختلف از جمله ادغام سفرهای آموزشی کشاورزی در برنامه‌های درسی مدارس، تعلیم آموزش کشاورزی با مدارسی تخصصی‌تر، تقویت مسیرهای کشاورزی و فناوری غذایی و ایجاد فضاهای کشاورزی در مدارس امکان‌پذیر است.
وی از اولویت قرار دادن افزایش واردات مواد غذایی در سرمایه گذاری بر کشاورزان محلی انتقاد کرد، در حال حاضر رژیم صهیونیستی تنها 20 درصد از آنچه را که مصرف می‌کند تولید می‌کند.
ریفمن تصریح کرد: ما در زمینه گندم، ذرت و برنج با مشکلات مهمی مواجه هستیم و حدود 96 درصد غلات خود را وارد می‌کنیم. عدم توسعه زمین‌های کشاورزی به مدت 30 سال، اسرائیل را در موقعیتی پایین‌تر از میانگین OECD قرار داده است.
آمدور، اققتصاددان کشاورزی گفت: اگر بازار از مواد غذایی وارداتی مملو شود، منجر به تعطیلی مزارع محلی خواهد شد. این وضعیت از افزایش مقدار محصول در بازارها جلوگیری می‌کند و قیمت‌ها را بالا نگه می‌دارد.
