اسناد طبقه‌بندی‌شده میزان تقاضا برای تجهیزات نظامی در آغاز جنگ را نشان می‌دهد.
یک سند محرمانه که توسط وبگاه روزنامه جروزالم پست منتشر شده است، میزان تقاضا برای تجهیزات نظامی را در هفته‌های ابتدایی پس از کشتار 7 اکتبر نشان می‌دهد.
این سند در 23 اکتبر در کمیته امور خارجه و دفاع کنست ارائه شد و شامل نزدیک به 350 درخواست برای تجهیزات نظامی است که توسط یک مرکز تماس موقت که در روزهای آغازین جنگ توسط تعداری از اعضای کنست تشکیل شد، جمع آوری شده است.
قابل‌توجه است که بسیاری از درخواست‌ها از یگان‌های ارتش عادی و نه فقط از یگان‌های ذخیره بود. شگفت‌آورتر اینکه این تقاضاها شامل واحدهای ویژه نیز می‌شود. بخش قابل‌توجهی از درخواست‌ها از یگان‌های ذخیره رزمی بود و بقیه، از پرسنل پزشکی نظامی و حتی نیروی هوایی بود. درخواست‌های دیگری نیز از سوی افراد خاصی از جمله شهرداری بوده است.
رایج‌ترین درخواست‌ها
♦ رایج‌ترین درخواست برای جلیقه‌های تاکتیکی ضدگلوله با تقاضای تقریباً 4000 بود.
♦ 2500 کلاه ایمنی نظامی بود که از این تعداد 2000 به‌طور خاص برای کلاه‌های تاکتیکی سبک‌تر بود.
♦ حدود 600 زانوبند مخصوص نظامی.
♦ 200 درخواست مربوط به تجهیزات پزشکی شامل 150 تورنیکت و تعدادی کیت پزشکی کاملا مجهز برای پزشکان و پزشکان.
♦ 20 تفنگ.
♦ درخواست‌های قابل‌توجه دیگر در تعداد زیاد شامل دستکش‌های رزمی، چاقوهای کماندویی، لباس‌های نظامی و لباس گرم بود. درخواست‌های اضافی در تعداد کمتر شامل عینک دید در شب، نشانگر لیزری و چراغ‌قوه نظامی بود.
تقاضا برای تجهیزات نظامی احتمالاً بسیار بیشتر از آنچه ثبت شده بود، زیرا بسیاری از درخواست‌ها مستقیماً و بدون درج آنها در سند پاسخ داده می‌شد. بااین‌حال، این سند جزئیات جدیدی را در مورد دامنه تقاضا برای تجهیزات در دو هفته اول جنگ منتشر می‌کند.
علی‌رغم گزارش‌های گسترده مبنی بر کمبود تجهیزات در روزهای اولیه پس از جنگ، سخنگوی ارتش اسرائیل دانیال هاگاری در 9 اکتبر اظهار داشت که هیچ تجهیزاتی کم نیست و افزود که حتی اگر زمان بیشتری طول بکشد، همه چیز خواهد رسید.
هاگاری گفت که این شکایات ناشی از این واقعیت است که بیش از 300000 نفر از نیروهای ذخیره برای انجام‌وظیفه معرفی شده‌اند و در برخی واحدهای ذخیره، سطح استخدام به 200 درصد رسیده است، به این معنی که بیش از دوبرابر تعداد پرسنلی که فراخوانده شده بودند، حاضر شدند. هاگاری همچنین تأکید کرد که همه واحدها به تجهیزات تاکتیکی در سطح کماندویی نیاز ندارند، بنابراین همه درخواست‌ها ضروری و لازم نبودند.
بااین‌حال، برخی اعضای کنست که در این مورد مصاحبه کردند، از عملکرد ارتش انتقاد کردند. به گفته یولیا مالینوفسکی (Yisrael Beytenu)، صدها درخواست ارائه شده در خارج از زنجیره فرماندهی، واقعیت تجهیزات گم‌شده را نشان می‌داد.
به گفته مالینوفسکی، ارتش اسرائیل واقعیت را نادیده می‌گرفت و تمایلی به کاهش برخی از محدودیت‌های خود برای پذیرش حداقل بخشی از تجهیزات نداشت. مالینوفسکی گفت که ارتش حتی آگاهانه درباره میزان تجهیزات خود دروغ گفته است.
درحالی‌که ارتش اسرائیل به‌طور موجه نگران بود که این کمک‌ها شامل تجهیزاتی کمتر از حد باشد که می‌تواند سربازان را به خطر بیندازد، مالینوفسکی گفت که نگرش انعطاف‌ناپذیر ارتش نشان می‌دهد که خودخواهی نیز نقش داشته است، زیرا ارتش اسرائیل نمی‌خواهد به‌صورت نا آماده دیده شود. مالینوفسکی گفت که این نگرش نشانه‌ای از یک مشکل سیستماتیک عمیق‌تر در ارتش است و این همان ویژگی‌های ارتش است که در شکست اطلاعاتی و عملیاتی 7 اکتبر نقش داشته است.
همچنین یکی دیگر از اعضای کنست که در این تیم حاضر بود گفت که ارتش اسرائیل درباره وضعیت واقعی به‌ویژه در مورد تفنگ و اسلحه صادق نبوده است. وی گفت که او و سایر اعضای کنست با مقامات پلیس و ارتش اسرائیل بحث کردند تا شهرهای کوچک به‌ویژه آنهایی که در نزدیکی مرزها هستند بتوانند اسلحه تهیه کنند و تنها پس از ارائه سند فوق به کمیته روابط خارجی کنست، ارتش اسرائیل اندکی همکاری کرد.
