تارنمای وای نت: امیدواریم اسرائیل، سوریه را به مناطق فرقه‌ای تقسیم کند و اردن در حال بررسی آن است.
تحلیلگر روزنامه یدیعوت آحارونوت در مقاله‌ای نوشت: کنترل سرزمین‌های داخل سوریه توسط اسرائیل محتاطانه و منطقی است. اگر از شمال به جنوب در طول نقشه راه برویم، شاهد حضور ارتش اسرائیل در کوه هرمون سوریه و دامنه‌های شرقی آن تا حومه روستای دروزی هادر خواهیم بود. ارتش اسرائیل دو تقاطع ورودی قنیطره را تحت کنترل خود درآورد، اما وارد قنیطره قدیم یا جدید نشد.
نیروی دیگری در تل کادنا در مقابل شهرک‌های حسینیه و کشت در بلندی‌های جولان مستقر شده است. نیروی سومی در نزدیکی مثلث مرزی سوریه – اردن – اسرائیل در بالای حمای غدیر مستقر شده است. هیچ ساکنی در مناطق تصرف شده وجود ندارد، به‌جز چند ده سوری که در دو روستای کوچک در غرب قنیطره باقی مانده‌اند.
تحلیلگر مقاله نوشت: چشم‌انداز و امید وجود دارد، اما امکان عملی وجود ندارد. آرزوی ما این است که سوریه را به چند بخش خودمختاری تقسیم کنیم که هر کدام فرقه خاص خود را دارد. کردها در شمال شرقی، دروزی‌ها در جنوب، علوی‌ها در شمال غربی؛ اولین نامزدهای تقسیم دروزی‌ها هستند.
اولین کسی که دیدگاه دروزی را مطرح کرد، یگال آلون، رهبر پالماچ و یکی از آغازگر اصلی روابط بین اسرائیل و منطقه بود. پس از جنگ شش روزه، آلون پیشنهاد کرد که اسرائیل دروزی‌ها را در جبل الدروز تشویق کند تا دولت خود را که به منطقه دروزی، روستای هادر و اطراف آن، در شمال فلات مرتبط است، ایجاد کنند. این یک چشم‌انداز مطابق با سال 2024 است.
حدود 300000 دروزی در جبل الدروز (منطقه سویدا) زندگی می‌کنند. آنها به دلیل ملاحظات بقا به رژیم اسد وفاداری خود را حفظ کردند. دولت جدید سوریه، جهادی، هنوز استانداری را برای این استان تعیین نکرده است، زیرا دغدغه تأیید و مشروعیت دارد.
کاروانی متشکل از 200 خودرو، تنور و جیپ، همه از هیئت تحریر الشام، حاکمان جدید این ایالت، شنبه گذشته از دمشق در جنوب فرود آمدند. این کاروان وارد درعا، نزدیک مرز اردن شد. در جبل الدروز نگرانی وجود داشت: ممکن است به چپ بپیچند. در نهایت به نشان دادن حاکمیت بسنده کردند و به دمشق بازگشتند.
دروزی‌ها بین خودشان تقسیم شده‌اند. دروزهایی هستند که به‌دنبال کمک و حمایت از اسرائیل هستند و کسانی هستند که مانند آتش از آن روی گردانند.
کردها با گسترش و کنترل منطقه در شمال سوریه به فروپاشی رژیم اسد پاسخ دادند. جنگ بین گروه‌های آنها و فشار ترکیه آنها را وادار به بازگشت کرد. آنها منتظر کمک اسرائیل هستند. نگران‌کننده‌ترین منطقه از دیدگاه اسرائیل، ارتفاعات جولان جنوبی است. در گذشته یک سازمان جهادی نزدیک به داعش حضور داشت. افراد آن از درگیری با اسرائیل خودداری کردند. آنها ناپدید نشده‌اند؛ اکنون، زمانی که نیروهای مسلح دمشق را کنترل می‌کنند، فلسطینی‌ها در جنوب هستند. برخی از آنها مجهز به موشک هستند. مرزهای سوریه ممکن است به روی آنها باز شود.
بزرگ‌ترین نگرانی برای آینده اردن است. قرار است در پایان سال 2026 آمریکایی‌ها عراق را ترک کنند. ترامپ خوشحال خواهد شد که پیش از آن از آنجا خارج شود. فشار داخلی بر رژیم هاشمی از سوی عراق و از سوی رژیم جدید سوریه اضافه خواهد شد. اسرائیل باید یک لشکر برای حفاظت از مرزهای اردن اختصاص دهد. سرمایه‌گذاری میلیاردی اسرائیل برای ساختن یک مانع اجتناب‌ناپذیر است.
در پایان، اسرائیل از فروپاشی رژیم در سوریه و پیامدهای آن بر لبنان و کل منطقه راضی است، اما نگران ثبات رژیم جدید است. معاشقه‌های الجولانی با دولت‌های غربی و اظهارات معتدل او در قبال اسرائیل نگرانی‌های کسی را آرام نمی‌کند. تصور کنید که حدود 60000 نیروی افراطی از ادلب به حمص و از آنجا به دمشق و از آنجا به بلندی‌های جولان فرود می‌آیند.
خاورمیانه جدیدی وجود دارد، اما هیچ‌کس نمی‌داند ماهیت آن چیست، جایگاه اسرائیل در آن و نیازهای امنیتی آن چیست؟ دولت کمیته‌ای را به ریاست یاکوف ناگل، مرد مورد اعتماد نتانیاهو، برای بررسی بودجه دفاعی در دوره جدید تشکیل داد. ادامه جنگ انتظارات را برای افزایش بودجه دفاعی افزایش می‌دهد. گذشته درس دیگری می‌آموزد: افزایش بودجه دفاعی به ابعاد وحشتناک پس از جنگ یوم کیپور اشتباهی مهلک بود. فتح، ده سال در اقتصاد اسرائیل از دست داده است.
روز یکشنبه امیر برام معاون رئیس ستاد کل نیروهای مسلح در جمع وی حاضر شد. وی به کمیته گفت که بهترین مبنای بودجه دفاعی 5.8 درصد تولید ناخالص ملی، 148 میلیارد شکل است. مبنای فعلی بودجه 5.1 درصدی تولید، 132 میلیارد شکل است.
اندازه بودجه دفاعی در مقالات روزنامه‌ها تعیین نمی‌شود. هر عدد در این مقاله خیالی به نظر می‌رسد، برای ایالت و شهروندانش بسیار بزرگ است. امنیت اساسی آموزش، رفاه و کار است.
