هاآرتص: اسرائیل در رژه پرچم‌ها، نسل‌کشی را جشن می‌گیرد.
روزنامه اسرائیلی هاآرتص در مقاله‌ای نوشت: آهنگی که امسال در روز قدس، در کنار شعارهای نژادپرستانه معمول مانند بگذارید روستایتان بسوزد و مرگ بر اعراب، در صدر راهپیمایی پرچم‌ها قرار گرفت، این بود: در غزه مدرسه‌ای نیست، کودکی باقی نمانده است. شاید این فقط یک آهنگ نژادپرستانه دیگر به نظر برسد، اما این بار شادی آشکار و واضحی را در کشتن کودکان نشان می‌دهد که نه فقط تحریک، بلکه تجلیل آشکار از بت‌پرستی است.
این هفته، به‌ویژه نهادهای دولتی و رسانه‌های آن مشغول انکار مسئولیت ارتش در قتل نه کودک از یک خانواده در خان‌یونس بودند که همگی زیر دوازده سال سن داشتند و در یک حمله کشته شدند. در مورد نماینده مجلس، یائیر گولان، او با گفتن اینکه یک کشور عاقل نوزادان را به‌عنوان سرگرمی نمی‌کشد طوفانی به پا کرد. جمله‌ای ساده و واضح، اما با حمله‌ای گسترده روبه‌رو شد، گویی آنچه را که نمی‌خواست گفته شود، آشکار می‌کرد.
تحلیلگر هاآرتص در ادامه نوشت: حمله به گولان نشان داد که سخنان او تأثیرگذار بوده است. جامعه اسرائیل سر خود را در برف فروبرده و از پذیرش واقعیت جنگ خودداری می‌کند: بیش از سی هزار کشته در غزه که اکثر آنها غیرنظامی و حدود ۱۸ هزار نفر از آنها کودک هستند. حتی کسانی که این اعداد را تصدیق می‌کنند، به توجیه خسارت جانبی پایبندند.
اما رژه پرچم‌ها حقیقت عریان را آشکار می‌کند: کشتار یک نمایش فرعی نیست، بلکه یک هدف است. نه یک تراژدی، بلکه یک پیروزی در نظر توده‌هایی که در وسط پایتخت هورا می‌کشند، می‌رقصند و جشن می‌گیرند و اعلام می‌کنند که مرگ کودکان بخشی از سرود ملی جدید است.
گروه‌های نژادپرست و خشونت‌طلب در هر جامعه‌ای وجود دارند. اما در اسرائیل، این جمعیت‌ها پشت میز دولت می‌نشینند و سیاست‌ها را دیکته می‌کنند؛ بنابراین، نمی‌توان وقایع راهپیمایی پرچم‌ها را کم‌اهمیت جلوه داد و ادعا کرد که آنها یک پدیدۀ حاشیه‌ای هستند. قهرمان شرکت‌کنندگان در این راهپیمایی، وزیر امنیت ملی، ایتمار بن گویر، است. او نه‌تنها با شعارهای مرگ بر اعراب مورد استقبال قرار گرفت، بلکه این شعارها به سیاستی رسمی تبدیل شد که او خود آن را ترویج و اعمال می‌کند.
نویسنده مقاله در پایان خاطرنشان کرد: ما نمی‌توانیم همچنان چشم خود را بر موج فزاینده افراط‌گرایی در جامعه اسرائیل ببندیم. درخواست برای نسل‌کشی به امری عادی تبدیل شده است. اگر در گذشته نکبت انکار می‌شد، راست‌گرایان اسرائیلی امروز آشکارا خواستار نکبت دوم هستند. سازمان اگر تو بخواهی بنر بزرگی را آویزان کرده بود که روی آن نوشته شده بود: بدون نکبت، پیروزی ممکن نیست. بسیاری از شرکت‌کنندگان در راهپیمایی پیراهن یکسانی به تن داشتند. دولت عاقل خواستار فاجعه نیست. دولت عاقل از کشتار کودکان در غزه تجلیل نمی‌کند. اما اسرائیل جشن می‌گیرد. عقلانیت یک خاطره دور است.
پیوند خبر: https://www.haaretz.co.il/debate/2025-05-28
