هاآرتص در سرمقاله امروز خود به سکوت 19 ماهه رسانه‌ها در اسرائیل اشاره کرد و نوشت.
چرا اسرائیل به روزنامه‌نگاران اجازه ورود به غزه را نمی‌دهد؟ چرا وقتی این کار را می‌کند، اصرار بر نظارت و کنترل توسط سخنگوی ارتش اسرائیل دارد؟ چرا دادگاه عالی با دولت همکاری می‌کند؟
فاجعه‌ای در غزه در حال وقوع است که شامل کشتار گسترده، گرسنگی شدید، تخریب سیستماتیک و انتقال اجباری جمعیت غیرنظامی از منطقه‌ای به منطقه دیگر می‌شود. این واقعیت که اسرائیل به مدت یک سال و نه ماه به رسانه‌های آزاد، اسرائیلی و بین‌المللی، اجازه پوشش وحشت جنگ را نداده است، تصادفی نیست.
اسرائیل اصرار دارد واقعیت تلخی را پنهان کند که ناگزیر انتقاد جهانی را به دنبال خواهد داشت، همان‌طور که در عمل همین الان هم اتفاق می‌افتد. دولت، با حمایت دادگاه، معتقد است که می‌تواند به‌عنوان بخشی از یک سیستم هسبارا که چیزی بیش از نام دیگری برای تبلیغات نیست، تصویری جایگزین و قابل هضم‌تر از وضعیت ارائه دهد.
دیروز، کمیته امنیت ملی کنست حتی آماده‌سازی برای قرائت اولیه لایحه‌ای را تصویب کرد که به رسانه‌های خارجی اجازه می‌دهد بدون تأیید دادگاه تعطیل شوند.
رسانه‌های جهانی، با حمایت برخی از رسانه‌های اسرائیل، از جمله انجمن روزنامه‌نگاران، مدت‌هاست که برای دریافت مجوز ورود به غزه تلاش می‌کنند. از دسامبر ۲۰۲۳، انجمن مطبوعات خارجی اسرائیل (FPA)، سازمانی که نماینده حدود ۳۷۰ روزنامه‌نگار از ۱۳۰ رسانه است، در حال انجام مراحلی در دیوان عالی عدالت در این مورد است. با این حال، دولت، از طریق دیوان عالی، تمام تلاش خود را برای رد و به تأخیر انداختن دادخواست‌ها انجام می‌دهد.
در ژانویه ۲۰۲۴، قاضی روث رونن اولین دادخواست را رد کرد. قرار بود دادخواست دیگری از ۱۰ سپتامبر ۲۰۲۴ در ۲۳ ژوئن امسال توسط دادگاه عالی بررسی شود؛ اما به دلیل جنگ با ایران، به ۲۳ اکتبر موکول شد. وب‌گاه چشم هفتم گزارش داد که هفت بار از دادگاه عالی درخواست تمدید مهلت برای ارسال پاسخ کرده و این مهلت را دریافت کرده است که در نهایت در ۲۰ ژوئن ارائه شد.
یک سال و نه ماه است که اسرائیل به رسانه‌های آزاد اجازه پوشش وحشت جنگ را نداده است.
این تصادفی نیست.
دولت در مخالفت با ورود روزنامه‌نگاران، بر نگرانی خود نسبت به امنیت آنها به دلیل خطرات و پیامدهایی که این امر برای جنگ و نیروهای فعال در نوار غزه (و همچنین برای خود روزنامه‌نگاران) به همراه دارد، تأکید می‌کند. با این حال، ۷۳ رسانه و سازمان روزنامه‌نگاری از جمله نیویورک تایمز، واشنگتن پست و اسکای نیوز حدود یک سال پیش نامه‌ای منتشر کردند که در آن تأکید کردند: اینها خطراتی هستند که بسیاری از سازمان‌های ما دهه‌هاست برای تحقیق، مستندسازی تحولات در زمان واقعی و درک تأثیر جنگ‌ها در سراسر جهان متحمل شده‌اند.
به نظر می‌رسد دولت اسرائیل بیش از آنکه نگران امنیت روزنامه‌نگاران باشد، از افشای وضعیت دشوار غزه هراس دارد. اما این ترس بی‌مورد است زیرا صحنه‌های دشوار همین حالا هم در روزنامه‌های سراسر جهان و روی صفحه تلویزیون‌ها نقش بسته‌اند.
هفته گذشته، خبرگزاری‌های رویترز، آسوشیتدپرس، خبرگزاری فرانسه و بی‌بی‌سی بیانیه مشترکی صادر کردند و نگرانی خود را در مورد امنیت مردم خود در نوار غزه ابراز داشتند. دیوان عالی دادگستری باید همکاری با این رویه را متوقف کند و به دولت دستور دهد که فوراً به روزنامه‌نگاران اجازه ورود بدهد.
پیوند خبر: https://www.haaretz.co.il/opinions/editorial-articles
