نگاهی گذرا به نیروی هوایی ارتش اسرائیل

پایگاه خبری – تحلیلی صهیون 24، در نگاهی گذرا نیروی هوایی ارتش اسرائیل را بررسی کرد.

نیروهای نظامی اسرائیل متشکل از سه نیروی زمینی، هوایی و دریایی است و نیروی هوایی ستون اصلی ساختار ارتش اسرائیل است، نیروی هوایی بیشتر از دو شاخه دیگر رشد و توسعه یافته است از این رو در راهبرد نظامی رژیم صهیونیستی، وارد کردن ضربات مهلک به دشمن برعهدۀ این بخش از ارتش است.

برتری هوایی همیشه نقشی مهم در دکترین نظامی اسرائیل داشته و همانطور که گفته شد در اقدامات خارجی نظامی رژیم صهیونیستی در اولویت قرار دارد، به همین دلیل بیشترین بودجه ارتش صهیونیستی نیز به این شاخه تعلق می‌گیرد؛ زیرا دائماً به دنبال حفظ برتری کیفی با به‌روزرسانی تسلیحات خود است. به همین بهانه در این ویژه‌نامه قصد داریم نگاهی گذرا به نیروی هوایی ارتش اسرائیل داشته باشیم.[1]

تاریخ تأسیس

قبل از شروع جنگ 1948، «شروت آویر»، شاخۀ هوایی «هاگانا»[2]، نیروی هوایی این رژیم بود که از تعداد محدودی نیرو تشکیل شده بود.[3] نیروی هوایی رژیم صهیونیستی در همان آغاز اشغال فلسطین در سال 1948 براساس ساختار نیروهای هوایی انگلستان تأسیس شد. در طول جنگ 1948، هواپیماهای متعدد و نیروهای متخصص هوابرد از سراسر جهان به این ساختار اضافه شدند و ارتش ارسرائیل با به کارگیری 4 فروند جنگندۀ «مسرشمیت» که از چکسلواکی آورده شده بودند، نخستین عملیات هوایی را اجرا کرد.

ساختار نیروی هوایی

نیروی هوایی همانند نیروی دریایی، یک نیروی مجزا با فرماندهی مستقل است، اما نظارت بر آن برعهدۀ شورای فرماندهی ستاد مشترک ارتش به فرماندهی رئیس ستاد مشترک ارتش است.[4] نیروی هوایی رژیم صهیونیستی شامل دو دسته‌بندی ساختاری است. یک ساختار اداری و یک ساختار عملیاتی که براساس پایگاه‌های هوایی دسته‌بندی شده است.

از نظر اداری ساختار نیروی هوایی اسرائیل شامل 10 بخش است:

• فرماندهی نیروی هوایی
• واحد هواپیماهای بال ثابت
• واحد بالگرد
• واحد اطلاعات
• واحد تجهیزات (لجستیک)
• واحد نیروی انسانی
• واحد خدمات پزشکی
• واحد کنترل
• لشکر‌های ویژه شامل:
• شلداگ(نیروهای ویژه نیروی هوایی)
• 669 (واحد ویژه پزشکی)
• فرماندهی پدافند هوایی که شامل:
• پدافند هوایی شمال
• پدافند هوایی مرکزی
• پدافند هوایی جنوب

در ساختار عملیاتی که براساس عملیات دسته بندی شده است، تقسیم‌بندی براساس پایگاه‌های هوایی رژیم صهیونیستی صورت گرفته است که عبارتند از:

رامات دیوید، رامون، هتزاریم، تل نوف، عوودا. البته در این ساختار، واحد پرنده‌های بال ثابت، واحد اطلاعات، واحدبالگرد، واحد کنترل، واحد پزشکی و واحد پدافند هوایی مستقل هستند.

نیروی انسانی

براساس آخرین آمار ارائه شده در سال 2022 تعداد نیروهای کادر شاغل در نیروی هوایی اسرائیل 36 هزار نفر، اعم از سرباز، افسر، خلبان و تکنسین فنی است. در زمان جنگ با افزوده شدن 55 هزار نفربه‌عنوان نیروی ذخیره، تعداد آنها به 91 هزار نفر‌ رسید.[5]

سلاح‌های نیروی هوایی

این بخش شامل تجهیزات و پایگاه‌های هوایی رژیم صهیونیستی است.

• هواپیما‌ها (جنگنده‌ها، بالگردها، هواپیماهای سوخت‌رسان و ترابری)

براساس برخی آمار، نیروی هوایی اسرائیل بیش از 70 نوع جنگنده، بالگرد، هواپیما، بالگرد ترابری، هواپیماهای سوخت‌رسان، بمب‌افکن و هواپیمای آموزشی در اختیار دارد.[6] اما در حال حاضر عملیاتی‌ترین سلاح‌های نیروهای هوایی رژیم صهیونیستی که گفته‌ می‌شود نزدیک به 1000 فروند است، به قرار زیر است:

• جنگندۀ اف16: 270 فروند
• جنگندۀ اف15: 95 فروند
• جنگندۀ اف4: 140 فروند
• جنگندۀ آ4: 175 فروند
• جنگندۀ «کفیر» (ساخت اسرائیل): 140 فروند

در این میان تعداد 35F هایی که در 3 نسل در اختیار رژیم صهیونیستی قرار دارد مشخص نیست. براساس آمار اعلام شده در رسانه‌های رژیم صهیونیستی، تا کنون دست کم 50 فروند از این جنگنده باید در اختیار رژیم قرار گرفته باشد.

علاوه‌براین، توسعۀ اسکادران 151F و بالگردهای «یاسور» نسل جدید نیز در دستور کار قرار دارد. نکتۀ مهم این است که رژیم صهیونیستی برای نوسازی ناوگان خود قصد دارد بخشی از سلاح‌های قدیمی مثل جنگنده‌های 16F را به دیگر کشورها بفروشد تا جنگنده‌های با کیفیت نسل جدید را جایگزین آنها کند.

رژیم صهیونیستی دارای 75 فروند هواپیمای ترابری از نوع «آراوا» (ساخت رژیم صهیونیستی)، بوئینگ 130C، B-299C و 28Dornier ساخت آلمان است.

همچنین این رژیم 150 فروند هواپیمای آموزشی از نوع 170CM- ساخت فرانسه، 36I- بونانا ساخت اسرائیل، 21TB- ، 206U- و i120G- ، ساخت ایالات متحده در اختیار دارد.

در حوزه بالگرد، این رژیم 138 فروند بالگرد تهاجمی از نوع آپاچی، کبرا و دفندر ساخت ایالات متحده در اختیار دارد. همچنین 148 فروند بالگرد ترابری از نوع 53CH-، Bell212، بلک‌هاوک ساخت آمریکا و بالگرد پنتر ساخت فرانسه، مخصوص مأموریت‌های دریایی را به خدمت گرفته است.

در حوزۀ هواپیماهای شناسایی این رژیم 24 فروند هواپیمای «گالف استریم»، «بیچ کینگ 200AC»، «بیچ کینگ B200T» و وست ویند را در خدمت دارد که این نوع اخیر مخصوص شناسایی دریایی است و همگی ساخت ایالات متحده هستند.

صهیونیست‌ها همچنین 10 هواپیمای سوخت رسان از نوع «بوئینگ707» و « 130KC» در اختیار دارند.[7]

پدافند و سامانه‌های دفاعی

رژیم صهیونیستی غیر از سامانه دفاع هوایی «پاتریوت» و«تاد» که از ایالات متحده دریافت کرده است، خود دارای 3 سامانه هوایی دوربرد، میان‌برد و کوتاه‌برد است که برای دفاع از این رژیم به صورت بومی تهیه و تولید شده‌اند؛ این سامانه‌ها عبارتند از:

• سامانه پیکان؛ برای موشک‌های دوربرد و قاره‌پیما
• سامانه فلاخن داوود؛ برای موشک‌های میان‌برد
• سامانه گنبد آهنین؛ برای موشک‌های کوتاه‌برد

 پهپادها

رژیم صهیونیستی در عرصۀ پهپادی، یکی از نخستین ساختارهای نظامی بود که در این حوزه وارد شد اما امروز با پیشرفتی که کشورهای منطقه و جهان از جمله روسیه، چین، ایران و ترکیه در این زمینه داشته‌اند، کمی در این عرصه عقب افتاده است.

مشهورترین پهپاد رژیم صهیونیستی، پهپاد «هرمس» است. این پهپاد در چند مدل ارائه شده که مشهورترین و عملیاتی‌ترین آنها «هرمس 900 » است.

پایگاه‌های نیروی هوایی رژیم صهیونیستی

نیروی هوایی رژیم صهیونیستی دارای 10 پایگاه هوایی و فرودگاه هوایی بزرگ است. فرودگاه‌های کوچک‌تری نیز وجود دارند که در موارد جزئی به کار گرفته‌ می‌شوند. لیست مهم‌ترین پایگاه‌ها و فرودگاه‌های نظامی نیروی هوایی رژیم صهیونیستی عبارت است از:

• پایگاه هوایی «عوودا»
• پایگاه هوایی «رامون»
• پایگاه هوایی «نواتیم»
• پایگاه هوایی «تل نوف»
• پایگاه هوایی «هاتزور»
• فرودگاه «بن گوریون»
• فرودگاه «هارتزیم»
• فرودگاه «محانیم بن یاکوف»
• فرودگاه «مجدو»
• فرودگاه «سدوف»

پانوشت:

[1] الجیش الإسرائیلی مرکبات القوه و الانحطاط، رأفت خلیل حمدونه، أطلس للدارسات و البحوث، صفحه 26

[2] «هاگانا» بزرگترین مجموعۀ نظامی تأسیس شده توسط صهیونیست‌ها پیش از اشغال فلسطین است که اقدام به ترور و اقدامات مشابه پیش از اشغال فلسطین‌ می‌کرد. این مجموعه همزمان با اشغال فلسطین، به ارتش رژیم صهیونیستی تبدیل شد.

[3] https://www.idf.il/en/mini-sites/israeli-air-force

[4] ساختارهای صهیونیستی- صبری جریس و احمد خلیفه- مترجم: قبس زعفرانی- 1381- دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی- صفحۀ382

[5] الجیش الإسرائیلی مرکبات القوه و الانحطاط، رأفت خلیل حمدونه، أطلس للدارسات و البحوث، صفحه 26

[6] الموسوعه العسکریه الاسرائیلیه، سلاح الجو الاسرائیلی، دارالجلیل للنشر، صفحه 193

[7] همان، صفحات 28 تا 32

• مطلب مرتبط