یدیعوت آحارونوت به مناسبت روز جهانی زن، مقاله نگاهی اجمالی به زندگی زنان در تبار تلدوت آهارون حسیدی را منتشر کرد.
دکتر سالزبرگ بلک، عضو هیئت علمی دانشکده مددکاری اجتماعی دانشگاه آریل است که به صهیونیسم مذهبی تعلق دارد. کتاب او با عنوان هنوز می‌نشینند و می‌خیزند اخیراً منتشر شده است که سفری نسبتا عمیق و نه ساده به دنیای بسته زنان حسیدی تلدوت آهارون، یکی از افراطی‌ترین جناح‌های حسیدی در اسرائیل به حساب می‌آید، است.
وی تحقیق درباره زنان حسیدیِ تلدوت آهارون (Toldot Aharon Hasidic) اینگونه آغاز کرد:
میان کوچه‌های زیبای محله میا شیریم و حیاط‌های سنگی خانه‌های اونگارین، با قدم‌های شتاب‌زده، چرخ دستی و با روسری تنگ مشکی بر سرهای تراشیده راه می‌روند. به نظر می‌رسد پیشرفت از این زنانی که دنیایشان از ما بسیار دور است، فاصله دارد. آن‌قدر دور که شاید هیچ‌کس نفهمد که هنوز در خانه می‌نشینند و خیاطی می‌کنند.
محقق جوان سفر خود را از کوچه‌پس‌کوچه‌های محله میا شیریم آغاز کرد. او به زنان حسیدی در خیابان نزدیک شد، خود را معرفی کرد و از آنها خواست که با او صحبت کنند: آنها به من پشت کردند و گفتند: ما عبری صحبت نمی‌کنیم. او به فروشگاه‌های محلی رفت، درخواست کمک کرد زنان حسیدی از او به گرمی استقبال کردند، اما مسئول آنجا از ترس کفرگویی، گفت‌وگو با او را ممنوع کرد.
سالزبرگ بلک تقریباً تسلیم شد تا اینکه دعوتی غافلگیرکننده از یک شخصیت ارشد حسیدیسم برای شرکت در مراسم عروسی نوه ربه دریافت کرد و پس از هفت سال گفت‌وگوهای بی‌شمار، شرکت در رویدادهای حسیدی و ملاقات با زنان ارشد، امکان ارائه تصویری زنده از تاریخ زنان آهارون فراهم شد.
زنان ایدیک یکی از افراطی‌ترین فرقه‌های حسیدی در اسرائیل به حساب می‌آیند.
تلدوت آهارون یک حسیدیسم است که در اوایل قرن بیستم ظهور کرد و توسط خاخام آهارون راتا در سال 1921 مطرح شد. آهارون نیز نگرش خصمانه و حسادت‌آمیز را نسبت به صهیونیسم و دولت اسرائیل نشان می‌دهد. مردان را به‌راحتی می‌توان تشخیص داد: آنها اغلب لباس‌های راه‌راه می‌پوشند که رنگ آنها هر شبات تغییر می‌کند. لباس بیرونی زنان نیز منحصربه‌فرد است: آنها یک شال پارچه‌ای سیاه تنگ، بر سر می‌بندند و در شبات، یک روسری سفید سر می‌کنند.
برای زنان، تراشیدن موهایشان مؤلفه هویتی است که آنها را متمایز می‌کند و آنها را در راه قله‌های اخلاقی و حیا قرار می‌دهد. زنان واقعاً معتقدند که ظاهر بدون مو برای همه زیباست.
تراشیدن موی سر در میان زنان آهارون به‌عنوان یک رسم سخت تلقی نمی‌شود، بلکه بیشتر به‌عنوان بخش مرکزی هویت مذهبی آنها تلقی می‌شود. برخی از خانم‌ها ماهی یک بار سر خود را می‌تراشند، معمولاً شب قبل از رفتن به میکوه، برخی دیگر این کار را بیشتر، هر دو هفته یک بار انجام می‌دهند.
نیازی به گفتن نیست که موهای یک زن نه تنها بر ادراک او از زنانگی و خودانگاره تأثیر می‌گذارد، بلکه بخشی از بدن و هویت او است. تراشیدن مو در بسیاری از فرهنگ‌ها به عنوان یک عمل تحقیرآمیز و تنبیهی تلقی می‌شود که حیثیت یک زن را تضعیف می‌کند. چگونه زنان تلدوت آهارون برای گذراندن هر ماه از این وضعیت آماده هستند؟ آیا آنها این کار را ناخواسته انجام می‌دهند یا فقط به دلیل تعهدشان به هالاخا؟
زنان حسیدی تلدوت آهارون باید سر خود را بتراشند، نسخه سانسورشده کتاب مقدس را مطالعه کنند و مجبور به خیاطی شوند. برخلاف اکثر زنان خریدی، آنها برای کار بیرون از خانه بیرون نمی‌روند بلکه بر نقش‌های جنسیتی سنتی تمرکز می‌کنند.
سالزبرگ بلک متعجب است و می‌گوید که گزارش‌های زنان کاملاً متفاوت است: برای زنان، تراشیدن موهایشان مؤلفه هویتی است که آنها را متمایز می‌کند و آنها را در راس قله‌های اخلاقی و فروتنی قرار می‌دهد. به محض اینکه تازه عروس برای اولین بار موی خود را می‌تراشد، زنان مسن معمولاً در یک مراسم جشن، حجاب او را برمی دارند. او در این مدت از ظاهر جدید خود و هدایایی مانند جواهرات و مواردی از این دست تعریف و تمجید می‌کند.
آنها تراشیدن و روسری سیاه را وسیله‌ای برای نزدیک‌تر شدن به خدا و رستگاری می‌دانند که به آنها احساس غرور منحصربه‌فردی می‌دهد. دکتر سالزبرگ می‌گوید: یک زن حسیدی، به من گفت: دختران اینجا می‌دانند که ما، زنان تبار آهارون، از همه آنها سختگیرتر هستیم؛ ما (تنها کسانی) که کاری را که باید انجام شود انجام می‌دهیم.
حکایت زیر بر اهمیت دینی تراشیدن سر گواهی می‌دهد:
زنی صالح که از دنیا رفته بود درخترش او را در خواب دید و به دخترش گفت که تمام درهای بهشت به‌جز آخرین دروازه به روی او گشوده شده است. چیزی مانع از ورود او می شد. او سعی کرد بفهمد چه اتفاقی افتاده است و سپس متوجه شد که موهای سرش در هم گیر کرده است. او سرش را پوشانده بود، اما موهایش بیرون زده بود.
یکی از زنان حسیدی، گفت: پس از شنیدن این داستان، اصلاً سؤالی وجود ندارد، همین است، راه دیگری وجود ندارد و این یک داستان واقعی است.
در سال‌های اخیر زنان خریدی، از همه بخش‌ها، در بازار کار یافتند. این تکامل اجتماعی زنان تاریخ هارون را نادیده گرفت. آنها هنوز نقش‌های سنتی را ایفا می‌کنند: تربیت فرزندان، آشپزی، خیاطی.
این محقق گفت: زبان اصلی آنها ییدیش است و این یکی از دلایلی که مردان و حتی بیشتر از آن زنان از تحصیلات گسترده محروم می‌شوند. رهبران حسیدی نمی‌خواهند زن در دنیای بیرون از خانه باشند.
زنان تلدوت آهارون چه می‌آموزند؟
دختران کمی تاریخ می‌آموزند، البته تاریخ قوم یهود. تاریخ تدریس شده البته شامل داستان جنبش صهیونیستی نمی‌شود. آنها همچنین طبیعت را در سطح پایه تحت عنوان عجایب خالق و تعدادی از موضوعات اساسی دیگر می‌آموزند. زمان قابل توجهی به مطالعات عملی شامل آشپزی، پخت‌وپز و خیاطی اختصاص داده می‌شود.
بقیه زمان به مطالعات دینی اختصاص دارد، اما آنچه در مورد آنها جذاب است دقیقاً چیزهایی است که آموخته نمی‌شوند. در مدرسه ابتدایی، دختران کتاب مقدس را از کتاب یاد نمی‌گیرند، بلکه فقط از سخنان معلم می‌آموزند. در حسیدیسم، دسترسی مستقیم به متن تورات مجاز نیست، زیرا ممکن است دختران به راحتی در معرض مطالبی قرار گیرند که حاوی نکات جنسی هستند. سالزبرگ بلک می‌گوید: «دختران «Geschichte»، یک کتاب پنج جلدی ویژه بدون تفسیر که به زبان ییدیش ترجمه شده و از رویدادهایی که ممکن است مشکل‌ساز باشند، دریافت می‌کنند.
خط رسمی حسیدیسم استفاده از وسایل فناورانه را ممنوع می‌کند و درونی‌سازی این ممنوعیت به قدری کامل است که یکی از مادران می‌گوید وقتی دخترانش در مرکز شهر راه خود را گم کردند، به پیشنهاد یک رهگذر، تماس با معلم با تلفن هوشمند خود رد کردند، به این دلیل که حتی دست زدن به گوشی همراه ممنوع است.
پیوند خبر: https://www.ynet.co.il/judaism/discourse/article/h16au3royl?utm_source=Taboola_internal
