افزایش تقاضا برای آرام‌بخش‌ها در طول جنگ اسرائیل با ایران نشان از کاهش تاب‌آوری روانی اسرائیلی‌هاست.
تعداد افرادی که حتی پس از جنگ اسرائیل با ایران دچار حمله پنیک (اضطرابی) می‌شوند، کم نیست. تارنمای وای نت در گزارشی میدانی نوشت: نعما، وسط یک روز کاری از حال رفت، دستش بی‌حس شد و فکر کرد که یک مشکل پزشکی دارد، اما همه آزمایش‌ها طبیعی بودند. پزشکان تشخیص دادند: این استرس است، یک حمله اضطرابی.
دکتر اورن تنا، مدیر بخش روانپزشکی بیمارستان ایچیلوف گفت: وقتی بدن حتی زمانی که هیچ تهدیدی وجود ندارد، به انتقال پریشانی ادامه می‌دهد، اضطراب بر روان غلبه می‌کند.
رونی دانیلی، روانشناس بالینی در این خصوص گفت: اکنون، نعما فقط با سرگیجه و سردردهای روزانه دست‌وپنجه نرم می‌کند. اما این احساس رها نمی‌شود، گویی از ۷ اکتبر هر بار لایه‌ی دیگری از فشار وجود داشته است، بدن دیگر نمی‌تواند تحمل کند.
داستان نعما به هیچ وجه یک مورد استثنایی نیست. از زمان شروع جنگ، تعداد فزاینده‌ای از مردم، زن و مرد، پیر و جوان، علائم جسمی ناگهانی را گزارش می‌کنند که زندگی روزمره آنها را مختل می‌کند، علائمی چون بی‌حسی، ضربان قلب سریع، درد بی‌دلیل، احساس غش.
برخی از بیماران در بیمارستان بستری می‌شوند، برخی دیگر برای آزمایش‌های جامع اعزام می‌شوند و در نهایت مشخص می‌شود که همه این‌ها از یک منبع سرچشمه می‌گیرد: حمله پنیک (اضطرابی).
داده‌های صندوق‌های سلامت در اسرائیل این مطلب را تایید کرد. روزنامه نشنال گزارش داده است که از زمان شروع جنگ با ایران، مصرف داروهای آرام‌بخش تجویزی 10 درصد افزایش یافته است.
طبق این گزارش، از ابتدای جنگ تا کنون، افزایش ۷.۷ درصدی در داروهای ضد اضطراب، ۶ درصدی در قرص‌های خواب‌آور و ۶ درصدی در داروهای ضد افسردگی مشاهده شد، در مجموع افزایشی حدود ۶.۵ درصدی در کل مصرف این سه نوع دارو گزارش شده است.
مکابی گزارش داد که بین ۱۵ تا ۱۹ ژوئن، در مقایسه با روزهای عادی از ابتدای ماه مه، افزایش شدید ۳۷ درصدی در خرید داروهای بدون نسخه برای آرامش و القای خواب مانند تونیت، ریلکسین و والرین وجود داشته است. موهدت از افزایش ۲۳ درصدی تقاضا برای داروهای آرام‌بخش بدون نسخه خبر داد، این درحالی‌که روند تقاضای داروهای تجویزی هنوز مشخص نیست.
او گفت وقتی احساس تهدید به مرور زمان ادامه پیدا کند، همان‌طور که از وقایع ۷ اکتبر و در دوره فعلی اتفاق افتاده است، افراد ممکن است علائم را به طور مکرر و گاهی حتی برای مدت طولانی تجربه کنند. در موارد شدید، این وضعیت ممکن است به یک اختلال اضطرابی تمام عیار تبدیل شود که شامل حملات هراس مکرر است، حتی بعد از پایان جنگ نیز ادامه خواهد داشت.
دانیلی توضیح می‌دهد: بسیاری از علائمی که باعث مراجعه به اورژانس می‌شوند، اغلب ناشی از فعال شدن طولانی مدت آن سیستم هشدار داخلی هستند که در واقع نوعی ابراز اضطراب است. به نظر می‌رسد سیستم هشدار داخلی از تنظیم خارج شده و همچنان با صدای بلند فعال می‌شود.
پیوند خبر: https://www.ynet.co.il/health/article/hksuwlbeee
