شکستن تابو سوء استفاده جنسی در همه جوامع
شرم، سلاحی است که توسط سوء استفاده کنندگان و شکارچیان در سراسر طیف اجتماعی و مذهبی استفاده می‌شود و ما باید آن را از آنها بگیریم.
نوشته دنیل گلدمن
بازماندگان سوء استفاده‌های جنسی اغلب برای چندین دهه احساس شرم و گناه دارند. این وظیفه جامعه است که با صدای بلند بگوید که آنها هیچ گناهی برای جنایاتی که علیه ایشان انجام شده ندارند و نباید فقط به این دلیل که قربانی هستند احساس شرم کنند. شرم سلاحی است که توسط سوء استفاده کنندگان و شکارچیان در سراسر طیف اجتماعی و مذهبی استفاده می‌شود و ما باید آن را از آنها بگیریم.
ییل شرر بازمانده سوء استفاده جنسی خانگی و بنیانگذار لابی برای مبارزه با خشونت جنسی است. هفته گذشته هنگام خواندن داستانی در اسرائیل هیوم درباره کمبود منابع برای تسهیلات مورد استفاده در درمان حاد کودکانی که مورد آزار جنسی قرار گرفته اند، با او برخورد کردم. لابی یکی از سازمان‌های بیشماری است که تلاش می‌کند میزان سوء استفاده جنسی را کاهش دهد و از بازماندگان حمایت کند.
رواج شکارچیان جنسی، در بسیاری از جوامع، امید به ریشه‌کن کردن سوء استفاده جنسی و تجاوز جنسی به کودکان را کاهش داده و برای متجاوزان آرمان‌شهر می‌سازد. با این حال، اقدامات موثر زیادی وجود دارد که می‌توان برای کاهش این آمار وحشتناک انجام داد. جوامع بسته، از جمله مذهبی‌ها و خریدی‌ها، مطلقاً تنها نیستند که از این بلا رنج می‌برند، اما به دلیل ماهیت جوامع، تأثیر آن اغلب تشدید می‌شود.
به گفته ییل شرر، یک تابو جدی در مورد این موضوع در تمام بخش‌های جامعه وجود دارد. این به فقدان انگیزه از سوی تعداد بیشماری از ادارات دولتی که باید وظیفه حفاظت از قربانیان را بر عهده داشته باشند، تبدیل می‌شود. «مسئله پیچیده سوء استفاده جنسی نیازمند پاسخی پیچیده و یکپارچه است. یعنی هماهنگی بین وزارتخانه‌های دولتی از جمله آموزش و پرورش، دادگستری، رفاه، خزانه‌داری و …
در واقع، می‌توان گفت تنها نهادی که می‌تواند این را رهبری کند، دفتر نخست‌وزیری است.»
تحقیقات نشان می‌دهد که صدها هزار اسرائیلی تحت تأثیر سوء استفاده جنسی قرار می‌گیرند، به این معنی که این یک موضوع حاشیه‌ای نیست، بلکه یک معضل ملی است !
تقریباً هیچ سیاستمدار ارشد اسرائیلی به این موضوع نپرداخته است و تنها یائر لاپید، نخست‌وزیر سابق اسرائیل در این باره اظهار نظر کرده است.
نیل هندرسون، مدیر عامل موسسه خیریه Safeline در بریتانیا، ماه گذشته در مورد اهمیت شکستن تابویی که هنوز در مورد سوء استفاده جنسی وجود دارد، مصاحبه کرد.
Safeline یک موسسه خیریه تخصصی است که برای جلوگیری از خشونت و سوء استفاده جنسی و حمایت از افراد آسیب دیده برای مقابله و بهبودی فعالیت می‌کند.
این سازمان، تحقیقاتی را منتشر کرد که نشان می‌دهد تنها درصد کمی از قربانیان تجربه سوء استفاده جنسی خود را گزارش می‌کنند؛ چرا اینطور است؟ این موضوع با «باور نشدن» و «برچسب منفی زدن» رابطه مستقیم دارد.
آنها در تحقیقات خود دریافتند که زنان بازماندگان به طور متوسط 25 سال و مردانی که مورد آزار قرار گرفته اند قبل از صحبت کردن درمورد تجربه تلخشان ، 40 سال آزار خود را برای خود نگه‌می‌دارند.
رویدادی مهم اخیرا در بریتانیا برجسته شد که منجر به تغییر نگرشی در این باره شده است؛ اولین مورد سریالیست به‌نام Broadchurch، که آزار جنسی را در خط داستانی برجسته می‌کند، و لحظاتی از زندگی فوتبالیست‌ها در سال 2016 را به تصویر می‌کشد؛ زمانی که بسیاری از فوتبالیست‌های حرفه‌ای مطرح در مورد آزارهای جنسی که در دهه‌های 1970، 1980 و 1990 متحمل شده بودند، علنی صحبت می‌کنند.
نویسندگان Broadchurch به طور گسترده توسط کمپین‌های تبلیغاتی به دلیل افزایش آگاهی مورد تحسین قرار گرفتند و هندرسون با اظهار نظر در مورد تأثیرات صحبت‌های فوتبالیست‌ها گفت: “تماس با عوامل ما به دنبال افشای سوء استفاده جنسی در فوتبال بیش از دو برابر شده است” و این در فاصله چند ماهه “فوتبالیست‌هایی که شجاعت افشای سوء استفاده خود را دارند، به هزاران بازمانده دیگر کمک کرده است تا برای سوء استفاده از آنها حمایت کنند.”
والدر، مشی زاهاو، ایلان
در جوامع مذهبی اسرائیل نیز شاهد تغییر این موج بوده ایم. موارد برجسته مانند Chaim Walder در جامعه خریدی و مردخای الون در جامعه ملی- مذهبی باعث افزایش آگاهی شده است. جایی که قبلاً تعداد کمی از فعالان و سازمان‌ها وجود داشت، اکنون بدنه ای در حال رشد وجود دارد که برخی از آنها خود قربانی سوء استفاده هستند.
همچنین متخصصان متعهدی هستند که این رشته را به عنوان رسالت و وظیفه خود می‌بینند. چیزی که به عنوان یک گروه فیسبوک برای خریدی‌ها شروع شد تا داستان تجربه‌های خود را به اشتراک بگذارند و رفته رفته به سازمانی تبدیل شد که آگاهی و اقدام بیشتری را به همراه داشت؛ مثلا جنبش لو تیشتوک(به عبری לא תשתוק به معنای ساکت نباش)که توسط تعداد کمی از داوطلبان متعهد شروع شد، و حالا به یکی از از اقدامات ریشه‌ای تبدیل شده است.
روزنامه نگاران و فعالان جوان خریدی نیز تأثیر به‌سزایی گذاشته اند. داستان‌های وحشتناک تجاوز و سوء استفاده که توسط روزنامه‌نگاران خریدی در مطبوعات و تلویزیون به خوبی پوشش رسانه‌ای داده شده است.
متحدان در سراسر طیف
جامعه مدنی، رهبری جامعه و قدرت دولت باید با هم ترکیب شوند تا بتوانند با دفاع از کودکان در برابر شکارچیان جنسی مقابله کنند. جدای از اصول اخلاقی جامعه برای رسیدگی به آسیب پذیرترین افراد جامعه، مجموعه وسیع مشکلات روانی و سایر مشکلات بهداشتی و رفاهی بار بزرگ و قابل اجتنابی است که کشور به عنوان هزینه عدم انجام آن بر دوش می‌کشد.
لینک خبر: https://www.jpost.com/opinion/article-746649
