دیه‌گو گارسیا چیست؟ پایگاه نظامی ایالات متحده که کلید عملیات علیه ایران خواهد بود.
دیه‌گو کارسیا را بشناسیم؛ چه چیزی در آنجا وجود دارد، چه هواپیماهایی از آن عملیات انجام می‌دهند و چرا می‌تواند به یک حلقه حیاتی در هرگونه درگیری آینده در خاورمیانه تبدیل شود؟
درحالی‌که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، در حال بررسی حمله به تأسیسات غنی‌سازی هسته‌ای ایران است، این پایگاه نظامی ایالات متحده که کمتر به آن اشاره شده است، به کلیدی برای هرگونه عملیات احتمالی ایالات متحده علیه ایران تبدیل خواهد شد.
در قلب اقیانوس هند، که از همه طرف با آب احاطه شده است، دور از دید اما بسیار نزدیک به مناطق درگیری جهانی، یکی از شناخته‌شده‌ترین اسرار ایالات متحده و یک دارایی عملیاتی اصلی، به‌ویژه هنگام نگاه به غرب به سمت ایران، قرار دارد: پایگاه نظامی دیه‌گو گارسیا.
چه چیزی در آنجا وجود دارد، چه هواپیماهایی از آن عملیات انجام می‌دهند و چرا می‌تواند به یک حلقه حیاتی در هرگونه درگیری آینده در خاورمیانه تبدیل شود؟
این پایگاه نظامی استراتژیک این هفته رسانه‌ها را تحت سلطه خود قرار داده است، اما مدت‌هاست که در نقشه‌های عملیاتی پنتاگون حضور دارد. در بحبوحه تنش‌های فزاینده با کشورهایی مانند ایران، دیه‌گو گارسیا از یک جزیره دورافتاده به یک نقطه شروع استراتژیک حیاتی تبدیل شده است، به‌ویژه برای هواپیماهای رادارگریزی مانند B-2 Spirit و B-1 Lancer که قادرند مستقیماً به قلب ایران برسند و بدون نیاز به سوخت‌گیری هوایی برگردند.
دیه‌گو گارسیا بخشی از مجمع‌الجزایر چاگوس است که در حدود ۴۷۰۰ کیلومتری جنوب غربی ایران و حدود ۱۸۰۰ کیلومتری جنوب هند واقع شده است. این کشور مستقل نیست، بلکه قلمروی بریتانیا است که از دهه ۱۹۶۰ به ایالات متحده اجاره داده شده است. پایگاه نظامی روی آن در دهه ۱۹۷۰ به‌عنوان بخشی از پاسخ ژئواستراتژیک ایالات متحده به هژمونی شوروی تأسیس شد، اما از آن زمان به یکی از مهم‌ترین قطب‌های عملیاتی خارج از مرزهای ایالات متحده تبدیل شده است.
از نظر لجستیکی، این پایگاه عظیمی است. باند فرودگاهی به طول بیش از ۳۶۰۰ متر دارد که برای پرتاب هواپیماهای ترابری سنگین و بمب‌افکن‌های استراتژیک کافی است. این پایگاه همچنین دارای یک بندر در آب‌های عمیق است که به‌عنوان محل پهلوگیری زیردریایی‌های هسته‌ای و کشتی‌های نیروی دریایی عمل می‌کند. همچنین مراکز کنترل و ماهواره‌ها، سیستم‌های دفاع هوایی، تأسیسات اطلاعاتی پیشرفته و قابلیت‌های تحویل سریع را اداره می‌کند.
طبق گزارش‌های خارجی، دیه‌گو گارسیا اغلب به‌عنوان یک ایستگاه برای مأموریت‌های مخفی و عملیاتی در سراسر آسیا و خاورمیانه استفاده می‌شود. بمب‌افکن استراتژیک B-2، که قادر به حمل بمب‌های سنگرشکن مانند GBU-57 است، پیش از این مأموریت‌هایی را برای عملیات در افغانستان و عراق انجام داده است. اکنون، با توجه به جنگ اسرائیل با ایران ایران و تنش‌های پیرامون پروژه هسته‌ای، این پایگاه ممکن است بار دیگر به کانون فعالیت‌های جدید تبدیل شود.
بمب‌افکن‌های رادارگریز B2 منحصراً در اختیار نیروی هوایی ایالات متحده هستند و هیچ کشور دیگری چنین قابلیت‌هایی را ندارد؛ هواپیمایی که می‌تواند بدون شناسایی توسط رادار، بیش از 10000 کیلومتر پرواز کند، ده‌ها تن مهمات دقیق حمل کند، به اهدافی در عمق خاک دشمن حمله کند و به پایگاه خود بازگردد، همه در یک مأموریت واحد.
فاصله ایران تا دیه‌گو گارسیا قابل توجه است، اما مانعی نیست. بمب‌افکن رادارگریز B-2 Spirit قادر به پرواز بیش از ۴۰ ساعت است و می‌تواند در طول مسیر در صورت نیاز در هوا سوخت‌گیری کند.
در کنار بمب‌افکن‌ها، این پایگاه همچنین هواپیماهای شناسایی، پهپادهای گلوبال هاوک و هواپیماهای سوخت‌رسان KC-135 و KC-10 را اداره می‌کند. همچنین گزارش‌هایی مبنی بر وجود واحدهای نیروهای ویژه و تجهیزات الکترونیکی پیشرفته برای عملیات سایبری و نظارتی وجود دارد. با وجود موقعیت دورافتاده، دیه‌گو گارسیا در استراتژی ایالات متحده برای محاصره چین و ایران با حضور عملیاتی، نقشی محوری دارد.
موقعیت آن در مرکز اقیانوس هند امکان اعزام سریع نیروهای کمکی به مناطق درگیری را بدون تکیه بر پایگاه‌های سیاسی که ممکن است با استفاده از آنها مخالفت کنند، مانند قطر، امارات متحده عربی یا عربستان سعودی، کشورهایی که با محدودیت‌های دیپلماتیک و سیاسی روبه‌رو هستند، فراهم می‌کند.
چه کسی مالک این جزیره است؟
این پایگاه تحت عملیات مشترک انگلیس و آمریکا فعالیت می‌کند، اما در واقع تحت کنترل کامل عملیاتی ارتش ایالات متحده است. طبق برآوردهای مختلف، حدود ۴۰۰۰ سرباز و پرسنل لجستیکی به طور دائم در آنجا مستقر هستند، اگرچه این تعداد بسته به نیازهای عملیاتی متفاوت است.
در طول سال‌ها، جنجال‌های بین‌المللی بر سر مالکیت این جزیره به وجود آمده است. ساکنان اصلی جزایر چاگوس که در دهه ۱۹۷۰ تبعید شده بودند، در حال نبرد حقوقی برای بازپس‌گیری این سرزمین هستند. دیوان بین‌المللی دادگستری در سال ۲۰۱۹ حکم داد که انگلیس به طور غیرقانونی این جزیره را در اختیار دارد، اما مالکیت دوفاکتو تغییر نکرده است و دیه‌گو گارسیا همچنان در دست غربی‌ها است.
از نظر استراتژیک، این جزیره یک گوهر نظامی واقعی است. سکوت رسانه‌ها پیرامون آن نه از بی‌اهمیتی آن، بلکه از پتانسیل عملیاتی حساس آن ناشی می‌شود. تحلیل‌های نظامی نشان می‌دهد که در صورت حمله به ایران، چه مربوط به تأسیسات هسته‌ای فردو، نطنز، اصفهان یا بوشهر باشد، دیه‌گو گارسیا جایی است که احتمالاً اولین هواپیماها از آنجا به پرواز درخواهند آمد.
پیوند خبر: https://www.jpost.com/international/article-858138
