هاآرتص به نتانیاهو: گروگان‌ها، نه دروزی‌ها!

هاآرتص به نتانیاهو: فرار شما به دروزی‌ها در سوریه، شما را از مسئولیت گروگان‌ها مبرا نمی‌کند.

دولت اسرائیل جبهه جدیدی را با هدف دفاع از جامعه دروزی در سوریه گشوده است. اقداماتی که در روزهای اخیر انجام شده است، از حمله به وسایل نقلیه و تجمعات شبه‌نظامیان سنی و سرویس امنیت ملی رژیم در منطقه سویدا گرفته تا حمله به ساختمان ستاد کل سوریه و حتی حمله به کاخ ریاست‌جمهوری در دمشق مبتنی بر یک سیاست منسجم یا یک بیانیه استراتژیک روشن نیست.

این اقدامات سوالات عمیقی را در مورد محدودیت‌های مداخله اسرائیل، روابط آن با دروزی‌ها در سوریه و اسرائیل و آرمان‌های منطقه‌ای آن مطرح می‌کند.

با کنترل ارتش اسرائیل بر بلندی‌های جولان سوریه، ادعاهایی مطرح شد مبنی بر اینکه این عملیاتی با هدف حذف یک تهدید بالقوه از مرز بوده است. با این حال، درگیری‌ها بین دروزی‌ها و شبه‌نظامیان محلی در سوریه منجر‌به تغییر موضع رسمی اسرائیل شد:

این حملات برای دفاع از برادران دروزی ما، در نظر گرفته شده است.

حتی اگر این فرض را بپذیریم که تعهد دولت اسرائیل به جامعه دروزی در اسرائیل واقعی است و در نتیجه این تعهد، این دولت موظف است در کنار وظیفه بشردوستانه دفاع از هر اقلیت در معرض خطر انقراض، از اقلیت دروزی در سوریه نیز دفاع کند، به هیچ وجه مشخص نیست که خط مشی مبارزه‌جویانه اتخاذ شده، راه تحقق این تعهد باشد.

صداهایی مخالف مداخله اسرائیل در خود جامعه دروزی سوریه نیز شنیده می‌شود. رهبران محلی می‌کوشند خود را به‌عنوان بخش جدایی‌ناپذیری از دولت سوریه ببینند، به‌دنبال همکاری با دولت مرکزی هستند و تصویر خود را به‌عنوان یک جامعه تحت ستم و نیازمند حمایت خارجی رد می‌کنند. از سوی دیگر، مداخله اسرائیل جایگاه داخلی آنها را به خطر می‌اندازد و آنها را به‌عنوان همدست معرفی می‌کند.

از نظر منطقه‌ای نیز، مداخله اسرائیل تجاوز به مرزها و در تضاد مستقیم با آرمان‌های ایالات متحده و کشورهای عربی است که نگران یک کشور متحد سوریه تحت حاکمیت یک مرجع مرکزی هستند. بنابراین، هدف اسرائیل باید بخشی از ایجاد روابط خوب با دولت جدید سوریه باشد.

درحالی‌که اسرائیل در حال انتشار اشاراتی در مورد جبهه شمالی و طراحی سناریوهایی برای جنگ جدید در مرز سوریه است، شاهدیم که صحنه نبرد در نوار غزه هنوز در حال خونریزی است و سرنوشت توافق سربازان ربوده‌شده همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.

در پایان مقاله می‌خوانیم: فرصت آتش‌بس در حال از دست رفتن است، درحالی‌که نتانیاهو کشور را به سمت رویارویی جدید سوق می‌دهد، شاید به این دلیل که او از تصمیم‌گیری‌های قاطع در عرصه‌ای که دیگر نمی‌توان تجاوز را پشت شعارها انجام داد، خودداری می‌کند.

کمک به دروزی‌ها جایگزینی برای آزادی گروگان‌ها نیست. نتانیاهو موظف است از تعلل دست بردارد و شرایطی را ایجاد کند که منجر به آتش‌بس و آزادی گروگان‌ها شود.

 

پیوند خبر: https://www.haaretz.co.il/opinions/editorial-articles