درحالی که اسرائیل روز دوشنبه یادبود هولوکاست را جشن می‌گیرد، حدود 147199 بازماندگان هولوکاست در این کشور زندگی می‌کنند که اکثر آنها با واقعیت تلخی به نام فقر دست و پنجه نرم می‌کنند. اتی فرهی، مدیر عامل بنیاد رفاه قربانیان هولوکاست، می‌گوید تخمین زده می‌شود که از هر پنج نفر، چهارنفر از بازماندگان هولوکاست در اسرائیل زیر خط فقر زندگی می‌کنند؛که فقیرترین آن ها مهاجران اتحادیه جماهیر شوروی سابق هستند.
به گفتۀ یک سازمان غیردولتی، که به 90000 بازمانده کمک می‌کند، 60 درصد خانواده‌های بازمانده‌ها نسبت به سال قبل فقیرتر شده‌اند. 45% در پوشش مخارج روزمره خانوار خود مشکل دارند و 22% مجبور به چشم پوشی از محصولات و خدمات ضروری هستند (84% به دلیل مشکلات مالی و 19% برای رفتن به مغازه مشکل دارند.) از جمله محصولات و خدماتی که آنها از آنها صرف نظر می‌کنند می توان به لوازم برقی، تجهیزات پزشکی، آزمایشات پزشکی و دارو، پوشاک، کفش و محصولات بهداشتی اشاره کرد. علاوه بر این، 51 درصد آنها فاقد برخی محصولات اساسی هستند و یک سوم هم به محصولات تولید شده به شدت نیازمند هستند.
اوا، یکی از بازماندگان هولوکاست، می‌گوید: «من قبض‌ها را می‌پردازم زیرا حقوق بازنشستگی دارم، اما برای هیچ چیز دیگری پولی ندارم. “اگر چیزی باقی بماند، مواد غذایی اولیه را می خرم.گاهی چیزی باقی نمی‌ماند، غذا درست نمی‌کنم. مشکل دیگرم قیمت سرسام آور داروهایم است که حتی تخفیف بازنشستگان نیز حریف قیمت های نجومی داروها نمی‌شود.”
شوهر ایوا چند سال پیش فوت کرد و از آن زمان او تنها زندگی می‌کند. “من از سنین جوانی کمبودهای زیادی را تجربه کرده‌ام، به عنوان مثال در پوشاک، یاد گرفته‌ام بسیار مراقب باشم و برای مدت طولانی از همان لباس استفاده کنم. وضعیت سلامتی امروز من اجازه نمی‌دهد بایستم و راه بروم. و زندگی من را بسیار پیچیده می کند. چاره چیست، بمیرم؟ با اینکه من در همه چیز به حداقل‌ها بسنده می‌کنم. در لباس، در غذا، در برق – در همه چیز.”
فرهی افزود: «بسیاری از بازماندگان مجبورند خدمات حیاتی از جمله وسایل برقی مانند رادیاتور یا کولر را کنار بگذارند. در عوض، برای گرم نگه داشتن خود، در زمستان دور خود بسیار پتو بپیچند و حتی در گرم‌ترین روزهای تابستان از روشن کردن تهویه مطبوع خودداری می‌کنند. ما این را به طور اتفاقی هنگام توزیع رادیاتورها کشف کردیم و آنها از پذیرش آن خودداری کردند. آنها به جای آن پتوهای اضافی درخواست کردند. آنها نگران قبوض برق خود بودند که توان پرداخت آن را نداشتند.
